Zomerkamp Zeilen met Tjalk "Vrouwe Fortuna"

Zomerkamp met de Tjalk "Vrouwe Fortuna"
We hebben met de Wilde Vaart van de scouting voor een week een Tjalk gehuurd met Schiper en Maat. Wim Ploeg de eigenaar en Schipper van de boot heeft zelf ook al de nodige ervaring met waterscouts, dus er is al snel een goede klik. Zeilers en scouts onder elkaar zullen we maar zeggen. Wim durft de uitdaging wel aan om een week weg te gaan met Wilde Vaart leden. Hij heeft nog nooit eerder een week zo gezeild met huurders. Het plan is om via het Marker en IJselmeer naar Friesland te zeilen en weer terug. Hier enkele plaatjes van de Tjalk "Vrouwe Fortuna"





Dag 1 Oude Wetering => Amsterdam 23 -7-2005

We verzamelen zaterdag 23 juli om 9:00 op de jachthaven in Oude wetering waar de "Vrouwe Fortuna" haar vaste ligplaats heeft. De bemanning bestaat uit onze 9 Wilde Vaart leden van 16 t/m 19 jaar, 2 begeleiding (Bart en ik) en onze twee VIP's Corine en Esther. We maken kennis met de Schipper (Wim) en zijn Maat (Maarten). Zij zullen ons de komende week de fijne kneepjes van het platbodem zeilen bijbrengen. Deze week is ons jaarlijkse zomerkamp, een leuke ervaring om nu eens met een Tjalk wat groter water te verkennen.

Er wordt een hutindeling gemaakt, koffie gezet en gefourageerd voor de komende 3 dagen zodat we in ieder geval even voort kunnen. Maarten is erg fanatiek, in no time is het merendeel al aan het werk gezet om het schip zeilklaar te maken. Op het voordek wordt de fok en de kluiver aangeslagen. Dit levert al de eerste leuke taferelen op als blijkt dat er daadwerkelijk op de boegspriet geklommen mag worden en het net niet bedoeld was om mee te vissen.

Er is van tevoren een plan gemaakt, de te zeilen route zou ons op de volgende plaatsen moeten brengen. Via Oude Wetering naar Amsterdam, Lemmer, Sneek, Enkhuizen, Volendam en dan weer terug via Amsterdam of Haarlem naar Oude Wetering. Ons doel is Sneek te halen in Friesland. Of dit gaat lukken hangt helemaal van de weersituaties af, met name dan de wind natuurlijk. Dit willen we wel zoveelmogelijk zeilend doen en de motor pas gebruiken als het echt niet anders meer kan. We zullen zien... Eerst krijgen we een spoed cursus om de bakstagen te verplaatsen, en de bediening van de zwaardlieren wordt uitgelegd. De rest zullen we straks proefondervindelijk meemaken op de Westeinderplas waar we even kunnen wennen aan de boot. De zeeverkenners van onze groep komen in sleep langsvaren, ze zijn op weg naar Nieuwkoop voor hun zomerkamp. Leuk om weer eens te zien en de meeste kijken wel met een beetje weemoed terug, dit was toch altijd één van die dingen die zomerkamp bij de waterscouting speciaal en uniek maken.

We kunnen rond middernacht pas door de sluizen en bruggen van Amsterdam en hebben dus nog ruim de tijd om op de Westeinderplassen nog even te zeilen. Ik sta achter het roer met de motor en stuur de boot de Westeinder op. Het schip reageerd voor je gevoel erg vreemd als je roer geeft, maar dat went op den duur. We kunnen de zeilen hijsen en met een lekkere windkracht 4 maken we enkele overstagmanouvres en doeken daarna het grootzeil weer in. Het blijkt behoorlijk aanpakken geblazen op een tjalk. Dat was mij niet geheel onbekend, ik heb reeds enkele malen dagjes en een week op een Skutsje gezeild. Daar waar je een scherp jacht makkelijk met zijn tweeen kan besturen heb je hier toch minimaal 10 man nodig om 1x overstag te gaan. 1 roerganger, 2 man voor het grootschoot, 2x 2 man voor de bakstagen, 2 man voor het fok en 1 man voor de zijzwaarden. Het eerste slachtoffer is ook al gevallen. Een overstag manouvre duurt te lang omdat de bakstagen niet vlot genoeg worden bediend, het grootzeil vangt wind en er komt teveel kracht op het grootschoot. Het levert de eerste brandblaren op, de vingers van Esther zijn flink weggeschuurt. Aan EHBO kennis aan boord geen gebrek, de hand wordt verzorgd en nu maar hopen dat ze er niet de hele week last van heeft anders is er weinig plezier meer te beleven aan het zeilen. Je kan immers niks meer goed vastpakken. Lang leven de zeilhandschoentjes. Op de ringvaart zeilen we nog even verder op de fok. We moeten een uur wachten op de brug over de A9 bij schiphol, we hadden even op de verkeerde dag gekeken in de Almanak. Niks aan te doen, we zingen onze tijd hier wel uit. Intussentijd begint het zonnetje lekker te schijnen en wordt ons een prima maaltijd voorgeschoteld van tagliatella met een pesto roomsaus, spinazie en geruld gehakt volgens het recept van Samaya. Die ga ik onthouden want het smaakte prima. Na het eten besluit ik even in de zon op het dek te gaan liggen, tuurlijk dommel ik weg en wordt wakker van geschreeuw van de afgemeerde boot naast ons. Ze willen weg, over het algemeen zijn watersporters en zeker zeilers erg prettig in de omgang met elkaar, dat valt dit keer echter een beetje tegen. Ik krijg meteen een hekel aan dat mens. We kunnen doorvaren om bij de volgende brug weer aan te leggen.

We hebben alle tijd om van boord te gaan. Om 23:52 draait de brug pas. De tijd wordt doorgebracht met een beetje voetballen door de jongens en een spelletje twister door de meiden. Bart en ik moesten hier ook aan geloven. Nu laat ik me nogal makkelijk uitdagen, je hoeft maar 1x te roepen dat ik me niet zo moet laten kennen en ik ben al in mijn eer aangetast. Zo sportief als we zijn begeven we ons toch op de mat. Volgens mij lijkt het eerder op bejaardenjudo, maar dat mag de pret niet drukken. In de loop van de avond buig ik me nog even over de nieuwe GPS van Wim. Ik vergelijk hem een beetje met mijn hand GPS. Verder even weer de reken regels van het koers uitzetten opgefrist, die zullen we vanaf morgen eindelijk weer eens kunnen toepassen. Er ligt een zeiljacht aan de steiger met een mooie naam, "Heaven can wait", erg toepasselijk, toch zou ik zelf eerder kiezen voro een vrouwennaam of een astreologische naam.

Het is tegen twaalven, we mogen door de brug heen. Opdringerige jachtjes willen graag als eerst door de brug en de sluis bang dat ze er anders niet meer door zullen komen. We voeren met de "Vrouwe Fortuna" het konvooi aan. Het is aan de frisse kant en we krijgen trek. Wat ontbijtkoek en plakjes worst doen ons goed. Achteraf had het toch wel lekker geweest als we voor de avond nog iets van een warme snack hadden gehad of een kopje soep. Tegen 02:30 passeren we de laatste brug en meren af in de houthavens. Ik heb een fles Schippersbitter bij me (altijd lekker ook als je niet aan het varen bent) ik schenk 5 glaasjes vol en sluiten zo de eerste dag af met een bittertje en tegen 03:00 kruipt iedereen in zijn kooi om wat "snurk" te pakken.

Dag 2 Amsterdam => Edam 24 -7-2005

We starten de dag goed, we beginnen met een gebakken ei. Heerlijk... De weersverwachtingen voor de komende dagen worden bij de sluiswachter opgehaald toch ook nog maar even op de marifoon uitgeluisterd. Er is matige wind voorspelt de komende dagen van 1 tot 4 Bft. Gelukig waait het op het Marker- en IJselmeer over het algemeen wat harder. Verder veelal wisselvallig weer met veel kans op buien. Regenbuien is alles behalve erg, een lekker zeilpak beschermt prima en wat regen geeft toch wel een echt zeilgevoel. Er komt nog even een Deen op bezoek. Hij wil graag wat informatie hebben vanuit de Almanak. Hij komt met zeiljacht en bemanning uit de Caribbean en vaart terug naar Denemarken. Hij wil graag terug via de Waddenzee en het IJselmeer. Het blijft fascinerend die lange trips die sommige mensen maken.

Om 10:00 varen we af richting het IJmeer. Als het 11:15 is varen we door de Oranjesluizen en kunnen we ter hoogte van Durgerdam eindelijk de fok en het grootzeil hijsen. Met een NO wind van 12 knopen kunnen we in ieder geval lekker zeilen vandaag. We komen de Utrecht tegen een replica van de oude VOC vloot. In eerste instantie ziet het er altijd imponerend uit. Maar van dichtbij is het eigenlijk niets meer dan kitscherige namaak, tenminste ik hou er niet van. Het is net even te onrealistisch, te romantisch, maar de weemoedige romanticus zal het best leuk vinden. Nu is het even afwachten hoe scherp de boot aan de wind kan varen. Na twee rakken blijkt dat we toch nog 10 graden verlijeren. Eerst wordt er getwijfeld aan de navigatie kunsten, maar deze blijken correct te zijn. We komen voor ons gevoel frustrerend vaak langs het eiland pampus, doordat we minderscherp kunnen varen lijkt het of we niet vooruit komen en maar rond blijven dobberen. Het duurt om dezelfde reden ook even eer we eindelijk het paard van marken passeren. Met de wind pal op de kop blijkt Lelystad vandaag niet bezeild te zijn. We moeten onze route dus omgooien. Nadat de wijze mannen de koppen bij elkaar hebben gestoken kiezen we voor Edam. In de verte komt er een dreigende onweersbui uit het zuidoosten, maar deze blijft uit. De overstag manouvres gaan steeds soepeler en het navigeren blijkt helemaal geen ingewikkelde kwestie meer. De haven van Edam is in zicht, om 18:30 zijn we door de sluis. We hebben vandaag zeilend 27 mijl afgelegd met een gemiddelde snelheid van 4.3 knopen. De hoogst gemeten snelheid was 6.5 knopen.

Met een Westelijke wind had Lelystad makkelijk bezeild geweest. Maar ook dat is zeilen, je moet je overgeven aan de wind. Je kan de wereld niet altijd aanpassen aan je eigen plan. Het plan naar Friesland te zeilen blijft staan, een doel is een doel. Als het orginele plan echt niet meer haalbaar is, is het vroeg genoeg om plan B uit te voeren. Morgen moeten we in ieder geval Enkhuizen zien te halen.

Het regent dat het giet buiten ik heb geen zin om Edam te verkennen, binnen wordt een kaartje gelegd en gedobbeld, sommigen gaan even aan de wal de benen strekken. Ik lig even lekker achterover na het invullen van het scheepjournaal en ga in me boekie lezen. Uiteraard sluiten we deze avond weer af met een glaasje schipperbitter of een welverdiend biertje. Het is weer mooi geweest voor vandaag.

Dag 3 Edam => Enkuizen 25-07-2005

De dag begint met een flinke wandeling naar de douches. Er kan gebruikt gemaakt worden van sanitair op de camping. Nu is elke douche die we kunnen gebruiken voor een scoutingzomerkamp al luxe, meestal moet je het een week tot anderhalve week zonder doen. De wandeling is meer dan de moeite waard, we komen heerlijke schone douches tegen en knappen er helemaal van op. Bart en ik besluiten de bemanning maar even te verwennen, we nemen voor ieder een vers croissantje mee. Na een goed ontbijt varen we rond 10:30 de sluis van Edam uit.

We willen vandaag in ieder geval Enkhuizen halen. De weersvoorspelling is Z/ ZW, 3 Bft met regen en kans op onweer. Als we de haven uitvaren is het Markermeer als een spiegeltje er staat geen zuchtje wind. We motoren een klein stukje. Gelukkig ruwt het water snel iets op en een kleine windkracht 2 houdt aan. Ik sta op het voordek om het grootzeil te hijsen, op het moment dat het grootzeil eindelijk helemaal omhoog is slaat er een wil overboord. Deze stootwil is de schipper iets te duur om te laten liggen. Wim wil het zeil weer naar beneden hebben om de wil met de motor op te pikken. Nog uitpuffend van het hijsen moet het zeil weer beheerst naar beneden, dat doen we dan maar. Vakkundig wordt de wil door Bart uit het water gevist met de pikhaak. We leggen de boot weer tegen de wind in en ik mag wéér het grootzeil hijsen. Met frisse tegenzin maak ik weer lange halen aan de lier. Met een rood hoofd en verzuurde spieren staat het grootzeil er uiteindelijk toch weer prima bij. Dan moet de fok toch ook nog even omhoog, en aan wie de eer... Maarten vraagt of ik de fok wil hijsen, ik laat me niet kennen en de fok wordt door verzuurde spierkracht gehesen. De volgende keer als ik alleen de zeilen hijs, ga ik eerst al het materiaal zekeren wat overboord kan slaan. Zonder gevoel in de armen kan ik toch wel voldaan de mast in kijken en zie de bruine zeilen wind vangen. Zeilen op een Tjalk is anders, maar op zich wel mooi. De voorspelde regenbuien die naderen snel, kort hierop vallen er aanhoudende regenbuien en het zicht wordt slechter. Wat is het dan heerlijk een zeilbroek en een zeiljas te hebben, me volgende investering zullen toch wel zeillaarzen worden. Voor wie wil, stellen we voor dat we in ploegen bovendek zijn. Ik sta met Corine op het voordek om overig scheepvaart verkeer in de gaten te houden. Als ik omkijk zie ik dat bijna iedereen naar benden is vertrokken. Met een ruimewind wind varen we nu met 4 man het schip, het gaat harder regen en het zicht wordt slecht. Er vallen aanhoudend dikke regendruppels, het lijken wel allemaal zilverschitteringen. Alsof er miljoenen sardientjes voor de boeg uitspringen die op trektocht zijn. Het is niet koud, wel klam. Heerlijk,... dit is ook zeilen. De sfeer blijft goed, we hebben de grootste lol op het voordek ondanks de zomerse buien. We halen beneden even een broodje en een glas melk. Na de snelle lunch staan we nu met 5 man boven het blijft gieten, maar we voelen ons er goed bij. De sluizen bij Enkhuizen zijn in zicht. Voor velen een belangrijk moment, we gaan nu fysiek over van het Markermeer naar het IJsselmeer. We doen de haven in Enkhuizen aan. We worden verwelkomd door de vriendelijk havenmeester en krijgen een plekje toegewezen langs de kant, het is even lastig manouvreren voor Wim, maar hij weet hem weer keurig aan te leggen ondanks de krappe ruimte. Enkhuizen wordt verkend en er worden wat boodschappen gedaan. 's Avonds wordt nog even stil gestaan bij het aan en afmeren, dat hadden nog niet alle bemanningsleden helemaal in de vingers. We moeten onze route ook bijstellen. Sneek lijkt niet meer haalbaar. Om in Stavoren of Lemmer te komen is geen probleem. Echter met de verwachte wind voor de komende dagen zal het erg tricky worden of we nog bij tijds terug zijn in Oude Wetering. Er wordt weinig wind voorspelt en variabel. We kiezen voor Urk om vervolgens via Muiden en Haarlem terug te keren in Oude Wetering. Deze route wordt vakkundig door de dames bestudeerd en tot in de puntjes uitgewerkt met aankomsttijden en al. Ook deze avond genieten we nog even van een Muijer schippersbittertje en gaan om 01:00 te kooi.

Dag 4 Enkhuizen => Urk 26-07-2005

We gooien vandaag toch nog even de route op tafel. Om toch nog Friesland te halen bekijken we met de laatste weersverwachtingen of we toch niet naar Stavoren of Lemmer kunnen gaan. Stavoren of Lemmer zijn beiden bezeild, het is alleen maar de vraag of we op deze wijze nog op tijd terugkomen richting Amsterdam. Gezien de variabele windkracht en de zwakke wind voor de komende dagen kiezen we toch voor Urk. Ook moeten we enigzins rekening houden met de fitheid van de bemanning, we willen zoveel mogelijk zeilen en niet op het laatst gehaast motoren. Voor vandaag is de wind gunstig. We kijken nog even terug op de afgelopen week, en zouden als de windrichting op de zondag gunstiger was geweest nu toch in Sneek hebben kunnen liggen, maar das achteraf. We houden ons aan het plan van gisterenavond. We zeilen niet rechtstreeks naar Urk maar zeilen verschillende koersen. De wind en het IJselmeer zijn rustig, niet erg zonnig maar wel mooi zeilweer met mooie luchten. Dat is ook weer één van de dingen die het zeilen zo de moeite waard maken. Eenmaal in Urk aangekomen krijgen we een plekkie achteraf bij de Visverwerking. De kookploeg is aardappelen en boontjes aan het schoonmaken aan dek, waar het zonnetje aan het doorbreken is. Op de kade komen aan de lopende band auto's en fietsers voorbij. Dit tafereel gaat de hele avond door, het doet ons denken aan een tippelzone. Dit geeft Urk een beetje vreemde bijsmaak, het geeft een onwelkom gevoel. Iedereen kijkt naar je en neemt je echt op van top tot teen. Na een goed avondmaal maken we nog even een wandelingetje door Urk. De sfeer aan de kade is heel anders dan in het dorp, in het dorp is het toch wat prettiger. Iedereen is aan het wandelen, fietsen of een rondje in de auto aan het rijden. Bij de vuurtoren is een mooie zonsonderang te zien met suikerspin roze wolken welke in banen prachtig in een licht ribbelende plas weerspiegelen. We gaan bijtijds naar bed, morgen gaan we vroeg op om een flink stuk te zeilen.

Dag 5 Urk => Muiden 27 -7-2005

8:00 uur op, 8:30 iedereen aan dek, om 9:00 varen we uit. Met deze opdracht zijn we gisteren naar bed gegaan. Pas als we varen wordt er een ontbijt uit het vuistje gegeten. Het spettert, uit voorzorg worden de zeilpakken en reddingsvesten aangetrokken. Met een Oosten wind van 3 Bft zeilen we een ruime koers richting de Houtribsluizen. De meeste zitten erdoor heen, men is moe en het lijkt erop dat het weer een dag vol regen zal gaan worden. Met wat grappen en grollen proberen Esther en ik iedereen weer bij de les te krijgen en de spirit hoog te houden. Dat lukt aardig, mokken heeft immers geen zin en een de regenbuien horen nu af en toe eenmaal bij het zeilen. We maken enkele gijpjes, ook dat helpt, om iedereen bij de les te houden zodat er geen tijd is na te denken over de regenachtige omstandigheden. Tot de Houtribsluizen leg ik beneden weer enkele geinteresserden het navigeren uit. We maken een voorspelling hoe laat we in Muiden aan zullen komen. Na de sluizen is het weer droog. We kunnen ruime wind naar Muiden zeilen, we varen wisselende koersen van 200 en 280 graden en gijpen dus enkele malen. Er ontstaat wat discussie over de te varen koers tussen roerganger en navigator. De werking van de GPS wordt ter discussie gesteld, een boei wordt aan bakboord gesignaleerd, volgens onze uitgezette koers moeten we deze aan stuurboord voorbij. De GPS blijkt wel keurig te werken, het moet haast wel aan de stuurtafel liggen. Het kompas is verplaatst en dat levert op bepaalde koersen toch een flinke afwijking op. Op deze plek blijkt de minste afwijking te zijn volgens de schipper, maar helemaal opnieuw is de kompas afwijking t.o.v. de boot nooit vastgesteld. Op de koersen die we nu varen zitten de grootste afwijkingen. Het blijft regenachtig en het is frisser dan verwacht, het zicht blijft slecht. Er zijn gebakken eieren, soep en tosti's, dat hadden we net even nodig. De navigator berekend op welk moment we eventueel zouden moeten motoren om rond 17:30 nog boodschappen te kunnen doen in Muiden. We gaan lekker, Muiden is bezeild en we hoeven geen motor aan te zetten, de voorspelling van aankomst komt precies uit. De geplande BBQ van vanavond cancelen we maar vanwege de aanhoudende regenbuien. Het aanleggen was even goed manouvreren, het lukt Wim wederom zonder al te veel problemen. De douches van de KNRZV zijn heerlijk na zo'n natte dag, je moet er even voor omlopen maar die investering is snel genoeg terug verdiend. Uiteraard wordt Ome Ko even aangedaan en drinken we een biertje in taveerne "de Mol". De ouders van Esther komen even op bezoek die in Muiden wonen en we drinken samen een glas wijn en een bittertje. Lansgzij ligt een vader afgemeerd met zijn twee dochters en wat aanhang. Er is mooi gitaarspel met een prima stem van zijn jongste dochter. Uiteindelijk zit Pa vol met allerlei leuke verhaaltjes maar die komen pas goed uit de verf als hij wat meer bier achterover heeft geslagen. Het is prima gezelschap. Als ik vraag of hij een werkloze Nar is kan hij daar gelukkig zelf ook kostelijk om lachen. Onze Wilde Vaart leden balen een beetje over de uitgaansgelegenheden in Muiden. Ze hadden hier meer van verwacht, maar je kan niet altijd alles hebben. We gaan naar bed na een lange regenachtig dag zeilen, we hebben toch 30 mijl afgelegd met een matige wind.

Dag 6 Muiden => Haarlem 28-7-2005

Rond 11:00 varen we Muiden uit. Als we uit varen laten we aan stuurboord het Muiderslot achter ons, het blijft een apart gezicht. We laten de zeilen zo snel mogelijk volvallen, het is erg mistig we hebben maar iets van 50 meter zicht. Met een ONO wind lopen we volgens de GPS toch al 7.4 knopen ruime wind. Dit is de hoogste snelheid die we gehaald hebben deze week. Het navigeren is nu erg belangrijk net als het uitkijken naar overig scheepvaartverkeer. We hebben 5 man op de uitkijk staan. We hijsen toch maar de radarreflector. Er heerst een serieuze stilte, iedereen beseft dat dit gevaarlijk zeilen is. De spanning is voelbaar, in de verte neemt Maarten ,de maat van Wim, een schip waar. Zo hard als hij kan wordt er geroepen. "SCHIP AAN STUURBOORD!" Iedereen schrikt zich de pleuris, we zijn allemaal meteen allert na een lichte hartverzakking. Maar dat kwam meer door de schreeuw van Maarten, dan door het schip (wat gelukkig niet op ramkoers lag). Zo horen we nog enkele harde kreten, van "LAND IN ZICHT", "ONBEKEND VOORWERP AAN BAKBOORD" en passeren er nog enkele schepen. Maar beter zo enthousiast als helemaal niet waargenomen. Else wijkt aan het roer even van haar koers af, Wim laat zijn schippers kwaliteiten blijken en geeft op duidelijk toon aan dat er koers gehouden moet worden en dat zeilen in de mist geen "spielerei" is. Even later vraagt hij wel vriendelijk of de roergangster nog wakker is. We blijven continue navigeren en ik hou de koers en de snelheid scherp in de gaten. We naderen de strekdam waar we omheen moeten naar Durgerdam. Ik geef Wim aan dat we het lichtbaken op deze koers of recht voor ons moeten kunnen zien of net aan aan bakboord zullen naderen. We moeten 0 graden blijven varen. Dit advies wordt tot 3x toe niet gehoord. Ik blijf onze positie volgen en zie dat we toch afwijken ik ga twijfelen aan mezelf, na alles enkele malen nagelopen te hebben en zelf op het kompas gekeken te hebben ben ik zeker van me zaak. Er is een communicatieruis ontstaan tussen navigator en Schipper. Wim is waarschijnlijk overgeconcentreerd en ik twijfelde teveel aan mezelf en durf daarom de schipper niet af te vallen. Totdat Maarten roept dat er weer land in zicht is. Dat blijkt dus de strekdam te zijn. Ik bepaal opnieuw de koers die we moeten varen en geef aan dat we 90 graden moeten gaan varen om om de strekdam heen te kunnen. Uiteindelijk duurt het even eer de juiste koers gevaren wordt en we netjes op veilige wijze de vaargeul inzeilen. Ik evalueer even met Wim over het voorval. Het is jammer dat we de tracklog op mijn GPS niet aan hadden staan, dat moet er wel dom uit hebben gezien vanaf boven, we hebben namelijk twee cirkeltjes voor de strekdam gemaakt terwijl we er keurig in 1x omheen hadden kunnen zeilen. We kunnen er beide wel de lol van inzien en nemen elkaar niks kwalijk, daar is ook geen tijd voor. We liggen weer op de juiste koers en blijven scherp want de mist is nog steeds hevig aanwezig en we maken nog steeds behoorlijke snelheid. Om de zoveel tijd geven we een signaal af met onze hoorn. Als we bij de brug van Schellingwoude komen is de mist voor het grootste gedeelte opgelost. Als we in de Oranjesluizen liggen, breekt de zon door en wordt het behoorlijk warm. Eindelijk t-shirt weer. De bikini's en zwembroeken gaan aan en de zon wordt aanbeden. Het stuk na de Oranejsluizen doen we helemaal op de motor tot de brug in zijkanaal C. Ik neem het roer over en tuf het Noordzeekanaal af. Het is bij deze boot toch weer op tijd tegenroer geven om een nette koers te blijven varen, maar daarom niet minder leuk. Er steekt een veerpont vrij brutaal over ik heb dit gelukkig allemaal op tijd in de gaten. Verder zie je toch enkele plezier vaart erg dom dichtbij de beroepsvaart varen. Je ziet gewoon dat ze af en toe door de zuiging worden meegenomen. Hier verbaas ik me keer op keer over dat dit soort taferelen altijd weer terug komen op o.a. het noordzeekanaal. Het is één van de eerste dingen die je de verkenners leert van de grote beroepsvaart.

We wachten op de brug van zijkanaal C en varen deze af tot de A9. Deze brug draait pas om 19:30. We leggen aan langs twee dukdalven en hebben ruim 4 uur de tijd om te relaxen. Het zonnedek wordt in beslag genomen door de bemanning en de dukdalven en boegspriet worden gebruikt als duikplanken. Eindelijk hebben we zomerkamp temperaturen. We nuttigen deze avond een lekker pot Bami. We varen na de brug ook door de sluis van Spaarndam en komen zo uit op onze thuishaven. Dit is ons eigen bekende vaargebied. We meren af langs de plek waar normaal gesproken Hr. Ms. de Naaldwijk van de Prins Willem ligt(een collega scoutinggroep aan de overkant). Onze eigen T-steiger is momenteel helaas te gammel om de Tjalk aan af te meren. In overleg met de vriendelijke brugwachter besluiten we toch om door te varen. Hij matst ons en laat ons op het laatste moment toch nog door. Zo zijn er niet veel meer in Nederland, tijd is tijd wordt er vaak geroepen. We betalen de brugwachter, helaas ketst het klompje tegen een betonnepaal van de brug en valt het grootste gedeelte van het bruggengeld in het water. We hebben nog even contact via de marifoon, onze excuses worden aangeboden. We maken een deal en besluiten beide de helft van de kosten op ons te nemen. We zien de brugwachter op de Koudenhoorn en leggen uiteindelijk de " Vrouwe Fortuna" af langs het Donkere Spaarne midden in onze eigen stad. Femke en Ronald komen even op de koffie en bekijken even "onze" boot. Op deze laatste avond sluiten we toch af met een soort van "bonte avond". Ik kan hier even over uitweiden, maar als je niet bij de scouting hebt gezeten is het moeilijk te vatten hoe de sfeer is op zo'n moment. De helft gaat de kroeg in de andere helft vermaakt zich met een spelletje aan boord. Morgen het laatste stukje naar Oude Wetering, dan zit het er helaas al weer op.

Dag 7 Haarlem => Oude Wetering 29-7-2005

We staan rond 8:15 op en zijn rond 9:30 klaar voor vertrek. We varen op de motor het Spaarne af richting de ringvaart. We tuffen de ringvaart af richting de Kaag. Er is een kritische spoorbrug vandaag die moeten we halen. We halen deze brug makkelijk. We gaan nog even de Kaag en de Kever op met de fok i.p.v. dat we direct naar het Braassemermeer varen. Het is lekker weer en er is nog tijd over Wim legt het schip nog even voor anker. We spelen nog een spelletje en enkele gaan weer even plonsen. Het laatste stukje varen we op de motor terug en helaas zit het zomerkamp erop. We hebben een mooi rondje gevaren over het Markermeer en zijn het IJsselmeer overgestoken. Tevens hebben we een rondje ringvaart gemaakt en hebben er een mooie tocht op zitten. Ongeveer 150 mijl gemaakt op motor en zeil, de motor is enkel gebruikt op de momenten dat het nodig was. De maximale snelheid die we gehaald hebben was 7,2 knopen, de gemiddelde snelheid was 4 knopen. We hebben met vol ornaat de "Vrouwe Fortuna" gezeild, dat wil zeggen, met fok, kluiver en grootzeil en hebben haar wederom gebracht langs alle oude Zuiderzee havens. Wat is het mooiste van alles: Dit pakt niemand ons meer af!