Week 35 Nieuwe zeiltocht

Nieuwe zeilplan. De periode is bekend, de boot is gekozen, de bemanning staat te trappelen.

Macthracen

Matchracen op het Spaarne

Bart werd een jaartje ouder en wilde graag zijn feestje zeilend doorbrengen. "We kunnen nog wel een keertje gaan matchracen zoals in juni", vond Bart. Goed plan, nog even zeilen voor de boten het water uit gaan. De voorspellingen waren goed, maar de beloofde windkracht 4 bleef uit, gelukkig was het wel lekker zonnig weer. Helaas kwam de wind uit het zuiden waardoor we geen mooi olympisch baantje uit konden zetten voor de steiger op het Spaarne. We hebben een driehoekje gevaren met enkele listige luwtes. Tevens hadden we een zeer alternatieve starttoren, met een hark en een beetje vreemde Blue Peter. Al met al toch een leuke geslaagde dag gehad. En de winnaar was..., net niet Jappie met de 1039. Helaas weer tot april 2006 wachten eer de vletjes en de schouwen in het water liggen.



Duel in de listige luwte (onze doldrums), dtttttdThe boat with the babes.
hier was het net wel Jappie die het duel won.

Maiden trip: De oversteek naar Engeland

Maiden trip: De oversteek naar Engeland
De verslaving doet zijn werk, het moet meer en het moet grootser om in diezelfde extase te komen. Nog minstens één keer vertrekken dit vaarseizoen was het doel. Het liefst de zoute zee op. De spirituele insteek dat je gedachten de werkelijkheid bepalen is deze keer uitgekomen. Ik kom in contact met Michel Verheijen een meer dan vriendelijke Belg en trots eigenaar van zijn Ärgo" een Jeanneau Sun Odessy 43 DS. Michel chartert en heeft een leuke route inpetto, dit doet hij ook voor zijn eigen plezier. Laat nu eerst de foto's het verhaal van de WAFI's maar vertellen. Het logboek zal later bijgewerkt worden.

Geplande route: Oostende, Duinkerken, Ramsgate, Dover, Boulonge, Oostende
Werkelijke route: Oostende, Duinkerken, Dover, Ramsgate, Duinkerken Oostende



kkkkkk kkkkk kkkkkkkkkkk

Toen viel windhelemaal weg... de zee als een spiegeltje. We dobberen even,... enjoy the silence. We gaan dan toch motorsailend verder anders komen we vandaag niet meer in Dover aan.

kkkkkkkkkk

The white Cliffs of Dover zijn in zicht



Op naar Ramsgate and his Royal Temple Yacht Club, Michel moet altijd even zijn gebed doen in zijn tempel



Vroeg uit de veren om een stukje te kunnen nachtzeilen. Morning has broken, like the first morning



Het vertek uit Duinkerken was in eerste instantie onmogelijk vanwege de wind. Allmost Gale was het bericht. We varen uit en proberen het, maar zien tussen de pieren al dat we terug moeten. Wachten op betere tijden dus, foto's volgen nog.

Waddenzee en IJselmeer met een Bavaria 38

Zeilen op het IJselmeer en de Waddenzee

Met een groepje vrienden hebben we besloten voor een week een zeiljacht te huren om er nog even lekker op uit te trekken en onze hobby te beoefenen. Op een redelijk laat tijdstip hebben we een bootje gehuurd, we zochten naar het type bavaria 32 of iets dergelijks, maar komen toch snel uit op wat groters. We eindigen met een Bavaria 38 tegen een mooie prijs en zijn uiteindelijk met 6 bemanningsleden vertrokken. De keuze voor het vaarwater is dan al redelijk beperkt, maar wel precies wat we willen. We gaan voor de Waddenzee en het IJselmeer.

Dag 1 Lemmer => Stavoren 12 augustus

We hebben pas om 18:00 de boot ter beschikking. Na contact met de verhuurder krijgen we een dag van te voren te horen dat we wellicht al rond 13:00 op de boot terrecht zouden kunnen. Dat laten we on geen twee keer zeggen. We spreken rond 9:30 af zodat we in Lemmer nog even wat boodschappen kunnen doen. Zo gepland, zo gedaan. We laden alles snel in en fixeren alles zodat er niks door de boot kan rollen. We hebben er zin in kiezen zo snel mogelijk voor het ruime sop. Rond 15:00 varen we uit en zetten koers richting Stavoren. Als we de haven uit lopen, blijven we al even met onze kiel in de modder hangen. Op een erg vreemde plek, namelijk bij het uitvaren van de mond van de haven. Maar dit blijkt verder geen probleem op te leveren. Ons jachtje haalt binnen het uur al het snelheids record van vorig jaar toen er een Gib Sea gehuurd werd, we hebben als max 8,3 knopen op de teller staan. De boot loopt perfect, met zo' n 22 knopen wind vaart het jachtje lekker rap, gaan we lekker schuin en het voelt goed aan. De boot haalt zeer makkelijk zijn rompsnelheid en zeilt erg prettig. We zijn happy en hebben lol, dat moet een mooie week worden.

We naderen Stavoren en het aanleggen in de box is even wennen, er staat veel wind in de haven waardoor de boot snel weer opzij wordt geblazen. Na drie pogingen zet Jasper hem netjes in de box waarbij we even een paaltje schampen. Maar van schade kan je niet spreken. Altijd lastig als je onder die omstandigheden de boot nog niet helemaal kent en toch de aangewezen box in moet. Er komt een bekend schip langsvaren, de "Vrouwe Fortuna" passeert de jachthaven op de fok en gaat door de sluis Stavoren binnen. 's Avonds komen de speelkaarten op tafel en het klaverjassen is bij ons nog steeds een zeer populaire bezigheid. We eten die avond Jappie's gewenste avondmaal, andijviestamppot. Dan is het tijd voor een bakkie. Shoot!, we blijken geen koffiefilters en thermoskan aan boord te hebben. Flink balen dus. Koffie is voor enkele van ons bijna net zo belangrijk als de zeilen op de boot. We moeten dus Stavoren in om een koppie koffie te scoren. We komen bij een redelijk drukke, maar wel gezellige kroeg. Er is een Jukebox en er staat een biljarttafel. We stoten wat caramboles en draaien wat plaatjes uit de jukebox. Als we weer terug zijn op ons scheepje gaan we de route bespreken die we graag willen varen deze week. We besluiten om naar Texel te gaan en daarna richting Vlieland of Terschelling te varen en kijken dan wel weer verder. Voor morgen staat er weer een lekkere windkracht 5 op het menu. We drinken nog even wat (biertje en een bittertje) en zitten lekker op onze loueren en bespreken de boot nog even. We zijn erg tevreden, bladeren in de nautische tijdschriften en zoeken plaatjes op van boten die te koop zijn en hoe we die gaan bekostigen. Daarna fantaseren we welke plaatsen en zeeën we in de wereldatlas allemaal nog ooit willen bezeilen. We willen zoveel en het is heerlijk zo weg te dromen. Rome is immers ook niet in 1 dag gebouwd en daar zal ook wel iemand eerst over gedroomd hebben. Eén stap tegelijk, morgen de Waddenzee op!

Dag 2 Stavoren => Texel, Oudenschild 13 augutus

Wat gisteren nog toekomst was, wordt vandaag gerealiseerd, eindelijk. We gaan om 8:00 op, 9:00 varen we uit. Volgens de verwachtingen zullen we rond 12:00 bij de sluis van Den Oever zijn om vervolgens door te gaan naar Texel. De verwachting klopt, altijd een lekker gevoel. We houden op de Waddenzee voor het grootste gedeelte de vaargeul aan en kunnen op verschillende plekken qua diepte en het tij wel even afwijken. De boot loopt echt prima, we halen de 8.5 knoopjes snelheid met een 20 tot 25 knopen wind. We spelen wat met de wind en diepte en snelheidsmeters en kijken hoe de boot reageert met verschillende zeilstanden. Helaas lukt het ons niet met de kaartplotter te spelen. Ik heb tot 3x de handleidingen bestudeerd, maar wordt er niet wijzer van. Ik besluit om die tijd maar voor leukere zaken te gebruiken, zeilen stellen en navigeren met de kaart en gps posities. Onderweg komen we een club zwemmers tegen. Via de marifoon horen we dat er gezwommen wordt van Stavoren naar Enkhuizen en dat er volgboten zijn gekenmerkt met oranje vlag. Helaas het blijken geen dolfijnen die we gezien hebben. Gelukkig staat er genoeg wind vandaag. Hierdoor blijven we lekker bezig en laten ons afleiden door zeilen trimmen en koers bepalen. Als dit niet het geval was geweest hadden we ongetwijfeld de hele reis botte opmerkingen gemaakt naar elkaar. We lopen rond 14:15 al de haven in Oudenschild aan. Achteraf veel te vroeg we hadden nog wel effe door kunnen zeilen. Ik heb de "eer" de boot aan te leggen in de box. Met een klein beetje manouvreren gaat het prima, het blijkt een veel smallere box zonder meerpalen. We moeten het doen met de steiger en de langssteiger, maar alles loopt prima. Als de boot in de box ligt is er weer tijd voor stompzinnige opmerkingen. Zo geeft Marijn altijd gratis en ongevraagd " advies" , gooit Reinout graag nog wat kooltjes op het vuur en gaat Jappie altijd harder praten om maar gehoord te worden. De senioren aan boord (Bart, Mark en ik) hebben hier ook wel last van maar toch factor 10 minder. Dan komt toch het dieptepunt van de dag, we gaan voor 20 euro met de taxi naar Den Burg om een paar boodschappen te doen en Calendulan zalf te halen voor Mark (want die heeft natuurlijk weer een schoot door de vingers laten schieten en wat brandblaren opgelopen). Als we in de taxi zitten wisselt Jasper kennelijk wat vaktermen uit, want wij kunnen het achterin echt niet volgen. Achteraf blijkt waarom, hij heeft niet echt boeiende verhalen en stottert een beetje. Niet dat dat erg is, iedereen heeft zijn kwaliteiten en zijn valkuilen. Na de boodschappen en een gebakken visje gaan we met de taxi weer terug naar de boot.

We leggen in de avond nog een kaartje en bespreken wat we morgen gaan doen. De voorspellingen zijn heftig, een 7 en onweersbuien, maar we besluiten gewoon uit te varen. Zijn de omstandigheden te slecht dan kunnen we altijd nog terug gaan. We nemen weer de taxi en gaan naar De Koog om even de kroegen te bezoeken. Het is regenachtig takkeweer. We gaan even "inbieren" in het Biervat en we vermaken ons met een spelletje hamertje tik. Gelukkig hebben we Bart mee, die verzint altijd wel een spelregel. We slaan om beurten onze eigen spijker (later ook die van een ander). Wie als eerste en laatste de spijker in het houtblok heeft krijgt een opdracht. Hoe meer we drinken hoe leuker het spel. Uiteindelijk moeten Marijn en Reinout morgen afwassen, bakt Bart eieren en zet Jappie in de ochtend koffie. Mooie taakverdeling als je hier zelf zo weer onderuit kan komen ;-) We gaan " le berry's " in, een foute tent. We hebben er een leuke avond en kletsen wat met verschillende andere vakantiegangers, iedereen stond bijna weg te drijven op de camping met een zeer natte tent. Dan doen wij het heel wat beter, het is juist ons doel te kunnen drijven in onze eigen "natte tent". Wij gebruiken alleen het doek om je te brengen waar je maar wilt en niet om je droog te houden. Eenmaal terug op de boot nemen we nog een blokje kaas en lachen elkaar nog even uit over alle stommiteiten van die avond, wat een beetje drank al niet met een mens kan doen (soms mag je je daar wel aan over geven). Om 4:00 kruipen we onze kooi in. Morgen naar Vlieland of Terschelling dat beslissen we terplaatse wel. Lange trip, harde wind en veel regen is de voorspelling. Laat maar komen, we zijn er klaar voor!

Dag 3 Texel Oudenschild => Vlieland 14 augustus
Deze dag zal de boeken in gaan als de mooiste en heftigste dag van de week. Er was een windvoorspelling op de Wadden van 6 tot 7 Bft. Das best heftig, maar we willen allemaal zeilen. Als het te hard waait kunnen we altijd nog terug. Als we eenmaal rond 11:00 buitengaats zijn (die tijd hadden we toch echt nodig om onze roes uit te slapen), valt het in het begin van de dag nog reuze mee met het weer. We hebben een 20 tot 22 knopen wind, dus randje 5/6 Bft. De boot loopt weer prima (je kan eigenlijk weinig fout doen met deze heerlijke klomp gevormd polyesther), we zien her en der wat dreigende wolkenvelden en horen af en toe het onweer in de verte. De Waddenzee was nog redelijk mak, toch is Marijn na een uurtje verdwenen. We vinden hem beneden met zijn hoofd op de navigatietafel. Naar eigen zeggen voelt hij zich kip lekker, wij hebben sterk onze twijfels. De golven zullen het toch nog niet echt zijn denken we zo, de drank zal eerder de boosdoender zijn.



In de verte horen we weer wat gedonder en krijgen allemaal een glimlach rond de mond. We hopen eigenlijk allemaal een beetje op onstuimig weer. Niet dat we problemen opzoeken, maar grenzen verkennen en ervaring opdoen is ons doel. Het heeft niks met stoerdoenderij te maken. De wind trekt aan we halen de 30 knopen wind, de beloofde Bft 7 is bereikt. Er is nog geen nood aan de man, alles loopt nog soepel en de golfslag is nog niet schrikbarend. We hebben teveel roeruitslag, het wordt toch tijd om te reven zodat de boot wat beter te sturen is. We halen eerst alleen de fok een stukje in en proberen even wat lekker zeilt. Uiteindelijk is de balans gevonden een stukje fok en een stukje grootzeil. De golven worden iets heftiger, maar er is nog geen vervelende deining. We kruisen op door de vaargeul paralel aan de afsluitdijk. We pakken heerlijk wat golven, zetten mooi wat water opzij en de gangboorden lopen af en toe vol. We merken op dat we echt een van de weinige zeilboten zijn die toch uitgevaren zijn. Maar eerlijk is eerlijk, stel je bent een gezin en je hebt nog een kleintje aan boord, dan zou je dit ook niet snel doen. De boten die we tegenkomen varen bijna allemaal op de motor, we zien slechts twee schepen ons voor de wind tegemoet varen. Nabij de sluizen van Kornwerderzand zoeken we een mooi kommetje om even de boot voor anker te leggen. Mark was er eigenlijk wel voor even naar de kant te varen, maar dit lukt ook prima. Mocht het anker krabben is het zo weer opgehaald en varen we naar een ander anker plekkie. Dat anker hebben we immers niet voor niets. We krijgen trek. Luxer kan bijna niet (maar das een relatief begrip), we genieten van stokbrood met kruidenboter en een goeie kop champignonnensoep van de Unox. Pas na een kleine ontbering waardeer je weer iets heel simpels, daar hoef je geen wereldfilosoof voor te zijn. We worden zo voor anker lekker heen en weer gelingerd door de golven. Dat Marijn niet zo lekker was en de golfslag hem nu toch wat teveel wordt blijkt al snel. Stilletjes neemt hij plaats op het achterdek, hij heeft ook geen trek en wil niks eten. We zeggen niks en maken enkel goed bedoelde opmerkingen. Op het moment dat ik me camera pak om het moment supreme te filmen kunnen we allemaal ons lachen niet meer inhouden, met enkele opmerkingen stimuleren we Marijn om meteen maar alles eruit te kotsen. Noch de zeehondjes, noch Pieterburen zullen hier blij mee zijn. We schatten de Ph waarde van de Waddenzee momenteel toch wel ver boven de 7 Ph. Als Greenpeace dit had geweten hadden ze het tegengehouden, maar Marijn lijkt toch weer wat fitter na deze actie. Vervolgens doen we allemaal nog even ons best om de laagwaterstanden te verhogen door allemaal nog even over boord een kleine boodschap te doen, tijdens het zeilen straks zal het een stuk minder comfortabel zijn waarschijnlijk. We gaan weer verder. De wind is nog steeds tegen de 30 knopen, maar echt rustig is het niet meer te noemen. De Waddenzee is een ietwat ruwe bedoening aan het worden. We merken dat we nu nog de enige zeilende boot in de omgeving zijn. We zien enkel een vrachtvaarder en de veerdienst komt regelmatig op ons pad. We varen lekker halve wind door richting het noorden.
We genieten, proeven het zoute water, en vergeten alles. Al zou er weer een vliegtuig in een WTC toren storten, blijkt de Paus zich bekeerd te hebben tot atheist, of zouden we te horen krijgen dat de wereld over een uur zou vergaan. Het had niet uitgemaakt, wij waren afgeleid en hadden alleen maar oog voor de golven, de wind, ons bootje, het opspattende boegwater en de omgeving. Maar we genoten ervan. Reinout staat achter het roer en zegt dan, dit is toch waar we het voor doen, hiervoor wil je zo'n boot huren. We zwijgen en genieten, maar mooier nog we denken allemaal hetzelfde. We merken dat het later wordt en dat we zeker niet voor 18:00 de haven van Vlieland binnen zullen lopen. Ik krijg nog even de kans om achter het roer te gaan staan, ik ben eigenlijk niet meer van plan het roer nog uit handen te geven zolang we zeilen. Pas als iemand roept ik wil hem wel aanleggen in de haven zal ik zeggen prima (eerlijk zullen we alles delen). De golven worden heftiger en we krijgen wind tot 35 knopen. Dit is toch net aan windkracht 8. We varen halve wind en worden af en toe aardig weggezet, we hebben gelukkig geen rare ondieptes meer op de kaart staan. Als we weer op een mooie breker slaan met de boot komen er alleen nog maar woorden als, VET!, WOW!, BRUTE KRACHT! We gedragen ons weer even als tieners. We genieten nog steeds en zijn in een soort van trance. We zien het puntje van de boot af en toe in de golven verdwijnen en er slaat boegwater tot in de kuip. Ach, lekker! Het vertrouwen in de boot is groot, toch wordt het laatste uurtje wel spannend. De golven vanuit zee die tussen Terschelling en Vlieland door komen worden groter en je merkt steeds meer dat je, je bootje alleen nog maar door de golven heen kan sturen. We hadden het zeil nog meer gereefd. Het blijft veel corrigeren en we besluiten toch maar even de lifelines aan te haken. We halen toch het grootzeil maar binnen en vallen na de boei af tot voor de wind richting Vlieland, de fok wordt ook nog een stukje binnen gehaald. Reven is voor mietjes zeggen we altijd bij de lelievletjes, maar die zijn dan ook ondertuigd. Met een vaatdoek blijkt de Bavaria beter te varen en goed zeemanschap gaat voor alles. We hebben echt flinke rollers, maar toch genieten we van de omstandigheden. Af en toe wordt je dusdanig weggezet dat je flink met het roer moet corrigeren, ik weet het scheepje keurig door de golven te sturen en ben in een soort extase. Hoe hoog de golven waren durf ik niet in te schatten, maar ze waren flink. Er zaten behoorlijke schuimkoppen op de rollers. Op het laatste stukje neemt de wind wel wat af tot 26 knopen, maar de golven blijven. We halen de fok helemaal binnen en varen zonder zeil, nog op rompsnelheid voor de wind. De haven is in zicht, Jasper wil hem aanleggen. Ik start de motor en geef toch het roer maar uit handen en maak de landvasten klaar om aan te leggen. Rond 20:00 lopen we binnen. We leggen de boot eerst op een illigale plek en krijgen flinke zandverstuivingen om ons oren. De boot ligt helemaal onder het zand. We zoeken de laatste vrije box in de jachthaven en lopen het dorp in om een pizza te scoren. Honger hebben we, zowel naar de pizza als naar nog zo'n zeildag als vandaag. Wat een mooie dag en bovendien hebben we een lekker extra ingredient ontdekt, zo'n pizza smaakt namelijk het lekkerst met zeezout, wat nog vollop op onze lippen zit. We spelen die avond op de boot nog een spelletje klaverjas en een potje Carcassonne. Zeer voldaan gaan we onze roes uitslapen. Soms kan geluk zo simpel zijn!

Dag 4 Vlieland => Terschelling 15 augustus
Het is een mooie dag vandaag. We hebben niet erg veel haast. Er staat een klein stukje op het programma. We gaan van Vlieland naar Terschelling. We kunnen niet veel meer dan de vaargeul volgen. Op enkele stukjes kunnen we vrij rondvaren. Er staat een matige wind en de zon dei schijnt lekker. Er slaat een puts over boord, shot die moeten we toch maar even ophalen. We varen terug, maar helaas we kunnen hem niet meer terug vinden. Bart wil even het water testen en maakt zich klaar om achter een lijn achter de boot te gaan hangen. Mark volgt niet veel later. Het water is toch nog redelijk fris. Gelukkig blijven ze niet lang achter de boot want het zeilt lekkerder zonder ballast achter de boot. In de vaargeul richting Terschelling moet er even goed rekening gehouden worden met de veerpont die ook door de vaargeul manouvreert. Alles verloopt soepel en we komen aan in de haven van terschelling. We zoeken ons plekkie achterin de haven. We leggen hem met het puntje in de box. Het is eind van de middag en we besluiten even het dorpje in te gaan. Bij de slijterij heeft Reinout de plicht de schippersbitter even aan te vullen. Bij de cassierre rekenen we af en weten we een lekker koekje te scoren. Hier moesten we wel even onze charmes voor in de strijd gooien maar ons charisma deed de rest. We weten haar zelfs een glimlach te ontfutselen. We zijn op zoek naar een leuke uitgaanstent voor vanavond. Het is maandag en al een beetje in het naseizoen, maar we zullen zien wat er nog te beleven is op Terschelling. De Brandaris is erg groot en lijkt zo een lelijk vierkant ding, via de zijstraat lopen we richting veerpont. Hier scoren we een portie kibbeling en komen in contact met een leuke taxichaufeusse. Zij blijkt het enige "meissie" op de taxicentrale te zijn en heet Esther. Na een leuk gesprek weten we waar we vanavond naar de kroeg kunnen en hebben we het tel nummer van het taxibedrijf indien nodig. Op de terug weg nemen we de boodschappen mee. Als we weer op de boot zijn verzorg ik een potje bami. Op het dek, neemt iedereen even lekker de tijd voor zichzelf. Ik zit met me kopje koffie en wat leesvoer in de kuip. Tevens is het nog even genieten van de "MILF" aan bakboord. De natuur is hier ter plaatse schitterend te noemen. Het is tijd om naar het dorp te gaan voor een borrel. We gaan een bar dancing in, waar het erg gezellig lijkt, maar waar we snel uitgekeken zijn. De Kreijfbar is ook niet meer "the place to be" en dat stelt Reinout hevig teleur. We gaan de OK 18 in. Een fout rockachtig cafe. Maar goed je moet toch wat, we raken aan de praat met twee meiden uit Oost Groningen, dat ze uit een saai gebied komen dat blijkt wel. Echt veel te vertellen hebben ze niet en de spontaniteit is ook geen aangeboren eigenschap. Tegen sluitingstijd komt er een wel spontane meid langs en die heeft gespreksstof voor tien, hoewel het nergens over gaat. Het is sluitingstijd, gelukkig maar. Niet helemaal nuchter gaan we terug naar de boot, de Brandaris is een stuk mooier en imposanter als hij 's avonds zijn licht laat schijnen. Vier mooie stralen schijnen rondom. Als we eenmaal terug zijn op de boot, valt ons op hoe mooi de sterrenhemel is. Het is kraakhelder en het enige licht in de buurt is van de Brandaris. We gaan slapen, morgen gaan we weer verder.
Dag 5 Terschelling => Makkum 16 augustus
Het is de dag dat volgens Jappie alles en iedereen te laat is. Het begint met opstaan, dat duurt volgens Jappie te lang. Ik besluit die ochtend toch nog even nieuwe shampoo te kopen i.p.v. weer doppeldouche moet lenen. Enkele tradities moet je in ere houden en shampoo laten liggen in bij douches is daar één van, in Oudenschild dit keer. We hebben dan meteen nog even tijd om lekkere verse crouissants mee te nemen. Volgens Jappie waren we te laat, maar op de haven was de bakker met zijn broodjes al vertrokken, en we hadden dus een goede reden om toch het dorpje in te gaan. Het opruimen van de rest en klaar te maken om te gaan zeilen duurde te lang, volgens Jappie waren we daar ook te laat. Hij was als eerste op en baalde dat hij moest wachten tot de rest of zijn nest uit kwam of te lang deed over het halen van de boodschappen. We hadden een tijd afgesproken. Enig gelijk moeten we hem wel geven, maar er was geen nood aan de man. We varen uiteindelijk uit en tanken de watertanks nog even af. We varen rustig richting Kornwerderzand. Er staat een rustige wind van 17 knoopjes en we varen gestaag met een lekker zonnetje richting de sluis. Doorat we wat later vertrokken dan gepland zijn we rond 18:00 in de buurt van de sluizen. We besluiten om maar vast te gaan koken aan boord. We meren dan wel even af na de sluizen om te gaan eten. Bart en ik bekommeren ons om het eten. We eten een mix van boontjes met aardappel en sate saus, apart maar wel aardig te rammen. Als we uitgegeten zijn ruimen we met twee man benden op en varen we rustig door. We worden naar boven geroepen, we zijn in Makkum en moeten even aanleggen. Makkum heeft een mooie moderne jachthaven. Na het aanleggen, gaan we even douchen. Tijdens het douchen hebben we een hele conversatie met een nog onbekende buurvrouwen die wel weet wie wij zijn. De anderen zijn eerder klaar dan wij, ik kom niet meer van dat mens af ze blijft door kletsen. Even later blijkt wie het is, en ook wie haar dochter is en de vriendin van haar dochter die mee was op vakantie. Zonder namen te noemen zijn er enkele van ons die toch erg geobsedeerd zijn door de veel te jonge meiden. Op het achterdek zit ik met Jappie een beetje te filosoferen over hoe we toch een zeilboot kunnen bemachtigen en welke auto we toch wel graag zouden willen rijden als we genoeg geld zouden hebben. We genieten van de zomerseavondop het achterdek. We zijn nog nooit zo rustig geweest. Toch vraagt dezelfde buurvrouw of we wat zachter kunnen doen (wel op een vriendelijke manier). We moeten er wel om lachen, dit is de avond dat we allemaal nuchter zijn en erg rustig en dan krijgen we juist de vraag of we wat stiller kunnen zijn. Vandaag zijn we een beetje bijgekomen van het weer en het uitgaan. We gaan bijtijds slapen.
Dag 6 Makkum => Enkhuizen 17 augustus
Wederom een ontbijt met een croissantje. Ik vaar af, moet even twee keer steken, maar het gaat prima. Het is prachtig weer, maar er staat totaal geen wind. We motoren de haven uit en zijn weer op het IJselmeer. Ik navigeer en weet welke route ik uit wil zetten om toch in Enkhuizen uit te komen vandaag. Het is echt dobberen het waait tussen de 1 en de 6 knopen. De windvaan blijkt vast te zitten en we moeten de mast in om hem weer een zwieper te geven. Bart is onze acrobaat aan boord en hij heeft zich al dubbel gezekerd aan een van de vallen. Hij wordt de mast in gehesen. Het is wel even spannend natuurlijk moet de camera ook even om

hoog om wat omgevings plaatjes te maken. Als we deze actie gehad hebben kan ik weer verder met me rout, helaas draait de weinige wind die er is ook nog als hij een beetje aanwakkert. Het is echt dobberen, en met 5 knopen wind ben je blij als je een beetje vaart maakt. Tot mijn grote ergenis springen er nog 3 tot 4 man over boord ook. Ze hangen achter een lijn aan de boot en we komen daardoor helemaal niet meer vooruit. Ik besluit maar te gaan zonnen en wacht tot de rest weer aan boord komt. Gelukkig gaat het in de middag iets harder waaien windkracht 3 ongeveer. We komen weer normaal op gang.
Dag 7 Enkhuizen => Lemmer 18 augustus

Dag 8 Lemmer inleveren en soppen boot 19 augustus

Pictures

Zomerkamp Zeilen met Tjalk "Vrouwe Fortuna"

Zomerkamp met de Tjalk "Vrouwe Fortuna"
We hebben met de Wilde Vaart van de scouting voor een week een Tjalk gehuurd met Schiper en Maat. Wim Ploeg de eigenaar en Schipper van de boot heeft zelf ook al de nodige ervaring met waterscouts, dus er is al snel een goede klik. Zeilers en scouts onder elkaar zullen we maar zeggen. Wim durft de uitdaging wel aan om een week weg te gaan met Wilde Vaart leden. Hij heeft nog nooit eerder een week zo gezeild met huurders. Het plan is om via het Marker en IJselmeer naar Friesland te zeilen en weer terug. Hier enkele plaatjes van de Tjalk "Vrouwe Fortuna"





Dag 1 Oude Wetering => Amsterdam 23 -7-2005

We verzamelen zaterdag 23 juli om 9:00 op de jachthaven in Oude wetering waar de "Vrouwe Fortuna" haar vaste ligplaats heeft. De bemanning bestaat uit onze 9 Wilde Vaart leden van 16 t/m 19 jaar, 2 begeleiding (Bart en ik) en onze twee VIP's Corine en Esther. We maken kennis met de Schipper (Wim) en zijn Maat (Maarten). Zij zullen ons de komende week de fijne kneepjes van het platbodem zeilen bijbrengen. Deze week is ons jaarlijkse zomerkamp, een leuke ervaring om nu eens met een Tjalk wat groter water te verkennen.

Er wordt een hutindeling gemaakt, koffie gezet en gefourageerd voor de komende 3 dagen zodat we in ieder geval even voort kunnen. Maarten is erg fanatiek, in no time is het merendeel al aan het werk gezet om het schip zeilklaar te maken. Op het voordek wordt de fok en de kluiver aangeslagen. Dit levert al de eerste leuke taferelen op als blijkt dat er daadwerkelijk op de boegspriet geklommen mag worden en het net niet bedoeld was om mee te vissen.

Er is van tevoren een plan gemaakt, de te zeilen route zou ons op de volgende plaatsen moeten brengen. Via Oude Wetering naar Amsterdam, Lemmer, Sneek, Enkhuizen, Volendam en dan weer terug via Amsterdam of Haarlem naar Oude Wetering. Ons doel is Sneek te halen in Friesland. Of dit gaat lukken hangt helemaal van de weersituaties af, met name dan de wind natuurlijk. Dit willen we wel zoveelmogelijk zeilend doen en de motor pas gebruiken als het echt niet anders meer kan. We zullen zien... Eerst krijgen we een spoed cursus om de bakstagen te verplaatsen, en de bediening van de zwaardlieren wordt uitgelegd. De rest zullen we straks proefondervindelijk meemaken op de Westeinderplas waar we even kunnen wennen aan de boot. De zeeverkenners van onze groep komen in sleep langsvaren, ze zijn op weg naar Nieuwkoop voor hun zomerkamp. Leuk om weer eens te zien en de meeste kijken wel met een beetje weemoed terug, dit was toch altijd één van die dingen die zomerkamp bij de waterscouting speciaal en uniek maken.

We kunnen rond middernacht pas door de sluizen en bruggen van Amsterdam en hebben dus nog ruim de tijd om op de Westeinderplassen nog even te zeilen. Ik sta achter het roer met de motor en stuur de boot de Westeinder op. Het schip reageerd voor je gevoel erg vreemd als je roer geeft, maar dat went op den duur. We kunnen de zeilen hijsen en met een lekkere windkracht 4 maken we enkele overstagmanouvres en doeken daarna het grootzeil weer in. Het blijkt behoorlijk aanpakken geblazen op een tjalk. Dat was mij niet geheel onbekend, ik heb reeds enkele malen dagjes en een week op een Skutsje gezeild. Daar waar je een scherp jacht makkelijk met zijn tweeen kan besturen heb je hier toch minimaal 10 man nodig om 1x overstag te gaan. 1 roerganger, 2 man voor het grootschoot, 2x 2 man voor de bakstagen, 2 man voor het fok en 1 man voor de zijzwaarden. Het eerste slachtoffer is ook al gevallen. Een overstag manouvre duurt te lang omdat de bakstagen niet vlot genoeg worden bediend, het grootzeil vangt wind en er komt teveel kracht op het grootschoot. Het levert de eerste brandblaren op, de vingers van Esther zijn flink weggeschuurt. Aan EHBO kennis aan boord geen gebrek, de hand wordt verzorgd en nu maar hopen dat ze er niet de hele week last van heeft anders is er weinig plezier meer te beleven aan het zeilen. Je kan immers niks meer goed vastpakken. Lang leven de zeilhandschoentjes. Op de ringvaart zeilen we nog even verder op de fok. We moeten een uur wachten op de brug over de A9 bij schiphol, we hadden even op de verkeerde dag gekeken in de Almanak. Niks aan te doen, we zingen onze tijd hier wel uit. Intussentijd begint het zonnetje lekker te schijnen en wordt ons een prima maaltijd voorgeschoteld van tagliatella met een pesto roomsaus, spinazie en geruld gehakt volgens het recept van Samaya. Die ga ik onthouden want het smaakte prima. Na het eten besluit ik even in de zon op het dek te gaan liggen, tuurlijk dommel ik weg en wordt wakker van geschreeuw van de afgemeerde boot naast ons. Ze willen weg, over het algemeen zijn watersporters en zeker zeilers erg prettig in de omgang met elkaar, dat valt dit keer echter een beetje tegen. Ik krijg meteen een hekel aan dat mens. We kunnen doorvaren om bij de volgende brug weer aan te leggen.

We hebben alle tijd om van boord te gaan. Om 23:52 draait de brug pas. De tijd wordt doorgebracht met een beetje voetballen door de jongens en een spelletje twister door de meiden. Bart en ik moesten hier ook aan geloven. Nu laat ik me nogal makkelijk uitdagen, je hoeft maar 1x te roepen dat ik me niet zo moet laten kennen en ik ben al in mijn eer aangetast. Zo sportief als we zijn begeven we ons toch op de mat. Volgens mij lijkt het eerder op bejaardenjudo, maar dat mag de pret niet drukken. In de loop van de avond buig ik me nog even over de nieuwe GPS van Wim. Ik vergelijk hem een beetje met mijn hand GPS. Verder even weer de reken regels van het koers uitzetten opgefrist, die zullen we vanaf morgen eindelijk weer eens kunnen toepassen. Er ligt een zeiljacht aan de steiger met een mooie naam, "Heaven can wait", erg toepasselijk, toch zou ik zelf eerder kiezen voro een vrouwennaam of een astreologische naam.

Het is tegen twaalven, we mogen door de brug heen. Opdringerige jachtjes willen graag als eerst door de brug en de sluis bang dat ze er anders niet meer door zullen komen. We voeren met de "Vrouwe Fortuna" het konvooi aan. Het is aan de frisse kant en we krijgen trek. Wat ontbijtkoek en plakjes worst doen ons goed. Achteraf had het toch wel lekker geweest als we voor de avond nog iets van een warme snack hadden gehad of een kopje soep. Tegen 02:30 passeren we de laatste brug en meren af in de houthavens. Ik heb een fles Schippersbitter bij me (altijd lekker ook als je niet aan het varen bent) ik schenk 5 glaasjes vol en sluiten zo de eerste dag af met een bittertje en tegen 03:00 kruipt iedereen in zijn kooi om wat "snurk" te pakken.

Dag 2 Amsterdam => Edam 24 -7-2005

We starten de dag goed, we beginnen met een gebakken ei. Heerlijk... De weersverwachtingen voor de komende dagen worden bij de sluiswachter opgehaald toch ook nog maar even op de marifoon uitgeluisterd. Er is matige wind voorspelt de komende dagen van 1 tot 4 Bft. Gelukig waait het op het Marker- en IJselmeer over het algemeen wat harder. Verder veelal wisselvallig weer met veel kans op buien. Regenbuien is alles behalve erg, een lekker zeilpak beschermt prima en wat regen geeft toch wel een echt zeilgevoel. Er komt nog even een Deen op bezoek. Hij wil graag wat informatie hebben vanuit de Almanak. Hij komt met zeiljacht en bemanning uit de Caribbean en vaart terug naar Denemarken. Hij wil graag terug via de Waddenzee en het IJselmeer. Het blijft fascinerend die lange trips die sommige mensen maken.

Om 10:00 varen we af richting het IJmeer. Als het 11:15 is varen we door de Oranjesluizen en kunnen we ter hoogte van Durgerdam eindelijk de fok en het grootzeil hijsen. Met een NO wind van 12 knopen kunnen we in ieder geval lekker zeilen vandaag. We komen de Utrecht tegen een replica van de oude VOC vloot. In eerste instantie ziet het er altijd imponerend uit. Maar van dichtbij is het eigenlijk niets meer dan kitscherige namaak, tenminste ik hou er niet van. Het is net even te onrealistisch, te romantisch, maar de weemoedige romanticus zal het best leuk vinden. Nu is het even afwachten hoe scherp de boot aan de wind kan varen. Na twee rakken blijkt dat we toch nog 10 graden verlijeren. Eerst wordt er getwijfeld aan de navigatie kunsten, maar deze blijken correct te zijn. We komen voor ons gevoel frustrerend vaak langs het eiland pampus, doordat we minderscherp kunnen varen lijkt het of we niet vooruit komen en maar rond blijven dobberen. Het duurt om dezelfde reden ook even eer we eindelijk het paard van marken passeren. Met de wind pal op de kop blijkt Lelystad vandaag niet bezeild te zijn. We moeten onze route dus omgooien. Nadat de wijze mannen de koppen bij elkaar hebben gestoken kiezen we voor Edam. In de verte komt er een dreigende onweersbui uit het zuidoosten, maar deze blijft uit. De overstag manouvres gaan steeds soepeler en het navigeren blijkt helemaal geen ingewikkelde kwestie meer. De haven van Edam is in zicht, om 18:30 zijn we door de sluis. We hebben vandaag zeilend 27 mijl afgelegd met een gemiddelde snelheid van 4.3 knopen. De hoogst gemeten snelheid was 6.5 knopen.

Met een Westelijke wind had Lelystad makkelijk bezeild geweest. Maar ook dat is zeilen, je moet je overgeven aan de wind. Je kan de wereld niet altijd aanpassen aan je eigen plan. Het plan naar Friesland te zeilen blijft staan, een doel is een doel. Als het orginele plan echt niet meer haalbaar is, is het vroeg genoeg om plan B uit te voeren. Morgen moeten we in ieder geval Enkhuizen zien te halen.

Het regent dat het giet buiten ik heb geen zin om Edam te verkennen, binnen wordt een kaartje gelegd en gedobbeld, sommigen gaan even aan de wal de benen strekken. Ik lig even lekker achterover na het invullen van het scheepjournaal en ga in me boekie lezen. Uiteraard sluiten we deze avond weer af met een glaasje schipperbitter of een welverdiend biertje. Het is weer mooi geweest voor vandaag.

Dag 3 Edam => Enkuizen 25-07-2005

De dag begint met een flinke wandeling naar de douches. Er kan gebruikt gemaakt worden van sanitair op de camping. Nu is elke douche die we kunnen gebruiken voor een scoutingzomerkamp al luxe, meestal moet je het een week tot anderhalve week zonder doen. De wandeling is meer dan de moeite waard, we komen heerlijke schone douches tegen en knappen er helemaal van op. Bart en ik besluiten de bemanning maar even te verwennen, we nemen voor ieder een vers croissantje mee. Na een goed ontbijt varen we rond 10:30 de sluis van Edam uit.

We willen vandaag in ieder geval Enkhuizen halen. De weersvoorspelling is Z/ ZW, 3 Bft met regen en kans op onweer. Als we de haven uitvaren is het Markermeer als een spiegeltje er staat geen zuchtje wind. We motoren een klein stukje. Gelukkig ruwt het water snel iets op en een kleine windkracht 2 houdt aan. Ik sta op het voordek om het grootzeil te hijsen, op het moment dat het grootzeil eindelijk helemaal omhoog is slaat er een wil overboord. Deze stootwil is de schipper iets te duur om te laten liggen. Wim wil het zeil weer naar beneden hebben om de wil met de motor op te pikken. Nog uitpuffend van het hijsen moet het zeil weer beheerst naar beneden, dat doen we dan maar. Vakkundig wordt de wil door Bart uit het water gevist met de pikhaak. We leggen de boot weer tegen de wind in en ik mag wéér het grootzeil hijsen. Met frisse tegenzin maak ik weer lange halen aan de lier. Met een rood hoofd en verzuurde spieren staat het grootzeil er uiteindelijk toch weer prima bij. Dan moet de fok toch ook nog even omhoog, en aan wie de eer... Maarten vraagt of ik de fok wil hijsen, ik laat me niet kennen en de fok wordt door verzuurde spierkracht gehesen. De volgende keer als ik alleen de zeilen hijs, ga ik eerst al het materiaal zekeren wat overboord kan slaan. Zonder gevoel in de armen kan ik toch wel voldaan de mast in kijken en zie de bruine zeilen wind vangen. Zeilen op een Tjalk is anders, maar op zich wel mooi. De voorspelde regenbuien die naderen snel, kort hierop vallen er aanhoudende regenbuien en het zicht wordt slechter. Wat is het dan heerlijk een zeilbroek en een zeiljas te hebben, me volgende investering zullen toch wel zeillaarzen worden. Voor wie wil, stellen we voor dat we in ploegen bovendek zijn. Ik sta met Corine op het voordek om overig scheepvaart verkeer in de gaten te houden. Als ik omkijk zie ik dat bijna iedereen naar benden is vertrokken. Met een ruimewind wind varen we nu met 4 man het schip, het gaat harder regen en het zicht wordt slecht. Er vallen aanhoudend dikke regendruppels, het lijken wel allemaal zilverschitteringen. Alsof er miljoenen sardientjes voor de boeg uitspringen die op trektocht zijn. Het is niet koud, wel klam. Heerlijk,... dit is ook zeilen. De sfeer blijft goed, we hebben de grootste lol op het voordek ondanks de zomerse buien. We halen beneden even een broodje en een glas melk. Na de snelle lunch staan we nu met 5 man boven het blijft gieten, maar we voelen ons er goed bij. De sluizen bij Enkhuizen zijn in zicht. Voor velen een belangrijk moment, we gaan nu fysiek over van het Markermeer naar het IJsselmeer. We doen de haven in Enkhuizen aan. We worden verwelkomd door de vriendelijk havenmeester en krijgen een plekje toegewezen langs de kant, het is even lastig manouvreren voor Wim, maar hij weet hem weer keurig aan te leggen ondanks de krappe ruimte. Enkhuizen wordt verkend en er worden wat boodschappen gedaan. 's Avonds wordt nog even stil gestaan bij het aan en afmeren, dat hadden nog niet alle bemanningsleden helemaal in de vingers. We moeten onze route ook bijstellen. Sneek lijkt niet meer haalbaar. Om in Stavoren of Lemmer te komen is geen probleem. Echter met de verwachte wind voor de komende dagen zal het erg tricky worden of we nog bij tijds terug zijn in Oude Wetering. Er wordt weinig wind voorspelt en variabel. We kiezen voor Urk om vervolgens via Muiden en Haarlem terug te keren in Oude Wetering. Deze route wordt vakkundig door de dames bestudeerd en tot in de puntjes uitgewerkt met aankomsttijden en al. Ook deze avond genieten we nog even van een Muijer schippersbittertje en gaan om 01:00 te kooi.

Dag 4 Enkhuizen => Urk 26-07-2005

We gooien vandaag toch nog even de route op tafel. Om toch nog Friesland te halen bekijken we met de laatste weersverwachtingen of we toch niet naar Stavoren of Lemmer kunnen gaan. Stavoren of Lemmer zijn beiden bezeild, het is alleen maar de vraag of we op deze wijze nog op tijd terugkomen richting Amsterdam. Gezien de variabele windkracht en de zwakke wind voor de komende dagen kiezen we toch voor Urk. Ook moeten we enigzins rekening houden met de fitheid van de bemanning, we willen zoveel mogelijk zeilen en niet op het laatst gehaast motoren. Voor vandaag is de wind gunstig. We kijken nog even terug op de afgelopen week, en zouden als de windrichting op de zondag gunstiger was geweest nu toch in Sneek hebben kunnen liggen, maar das achteraf. We houden ons aan het plan van gisterenavond. We zeilen niet rechtstreeks naar Urk maar zeilen verschillende koersen. De wind en het IJselmeer zijn rustig, niet erg zonnig maar wel mooi zeilweer met mooie luchten. Dat is ook weer één van de dingen die het zeilen zo de moeite waard maken. Eenmaal in Urk aangekomen krijgen we een plekkie achteraf bij de Visverwerking. De kookploeg is aardappelen en boontjes aan het schoonmaken aan dek, waar het zonnetje aan het doorbreken is. Op de kade komen aan de lopende band auto's en fietsers voorbij. Dit tafereel gaat de hele avond door, het doet ons denken aan een tippelzone. Dit geeft Urk een beetje vreemde bijsmaak, het geeft een onwelkom gevoel. Iedereen kijkt naar je en neemt je echt op van top tot teen. Na een goed avondmaal maken we nog even een wandelingetje door Urk. De sfeer aan de kade is heel anders dan in het dorp, in het dorp is het toch wat prettiger. Iedereen is aan het wandelen, fietsen of een rondje in de auto aan het rijden. Bij de vuurtoren is een mooie zonsonderang te zien met suikerspin roze wolken welke in banen prachtig in een licht ribbelende plas weerspiegelen. We gaan bijtijds naar bed, morgen gaan we vroeg op om een flink stuk te zeilen.

Dag 5 Urk => Muiden 27 -7-2005

8:00 uur op, 8:30 iedereen aan dek, om 9:00 varen we uit. Met deze opdracht zijn we gisteren naar bed gegaan. Pas als we varen wordt er een ontbijt uit het vuistje gegeten. Het spettert, uit voorzorg worden de zeilpakken en reddingsvesten aangetrokken. Met een Oosten wind van 3 Bft zeilen we een ruime koers richting de Houtribsluizen. De meeste zitten erdoor heen, men is moe en het lijkt erop dat het weer een dag vol regen zal gaan worden. Met wat grappen en grollen proberen Esther en ik iedereen weer bij de les te krijgen en de spirit hoog te houden. Dat lukt aardig, mokken heeft immers geen zin en een de regenbuien horen nu af en toe eenmaal bij het zeilen. We maken enkele gijpjes, ook dat helpt, om iedereen bij de les te houden zodat er geen tijd is na te denken over de regenachtige omstandigheden. Tot de Houtribsluizen leg ik beneden weer enkele geinteresserden het navigeren uit. We maken een voorspelling hoe laat we in Muiden aan zullen komen. Na de sluizen is het weer droog. We kunnen ruime wind naar Muiden zeilen, we varen wisselende koersen van 200 en 280 graden en gijpen dus enkele malen. Er ontstaat wat discussie over de te varen koers tussen roerganger en navigator. De werking van de GPS wordt ter discussie gesteld, een boei wordt aan bakboord gesignaleerd, volgens onze uitgezette koers moeten we deze aan stuurboord voorbij. De GPS blijkt wel keurig te werken, het moet haast wel aan de stuurtafel liggen. Het kompas is verplaatst en dat levert op bepaalde koersen toch een flinke afwijking op. Op deze plek blijkt de minste afwijking te zijn volgens de schipper, maar helemaal opnieuw is de kompas afwijking t.o.v. de boot nooit vastgesteld. Op de koersen die we nu varen zitten de grootste afwijkingen. Het blijft regenachtig en het is frisser dan verwacht, het zicht blijft slecht. Er zijn gebakken eieren, soep en tosti's, dat hadden we net even nodig. De navigator berekend op welk moment we eventueel zouden moeten motoren om rond 17:30 nog boodschappen te kunnen doen in Muiden. We gaan lekker, Muiden is bezeild en we hoeven geen motor aan te zetten, de voorspelling van aankomst komt precies uit. De geplande BBQ van vanavond cancelen we maar vanwege de aanhoudende regenbuien. Het aanleggen was even goed manouvreren, het lukt Wim wederom zonder al te veel problemen. De douches van de KNRZV zijn heerlijk na zo'n natte dag, je moet er even voor omlopen maar die investering is snel genoeg terug verdiend. Uiteraard wordt Ome Ko even aangedaan en drinken we een biertje in taveerne "de Mol". De ouders van Esther komen even op bezoek die in Muiden wonen en we drinken samen een glas wijn en een bittertje. Lansgzij ligt een vader afgemeerd met zijn twee dochters en wat aanhang. Er is mooi gitaarspel met een prima stem van zijn jongste dochter. Uiteindelijk zit Pa vol met allerlei leuke verhaaltjes maar die komen pas goed uit de verf als hij wat meer bier achterover heeft geslagen. Het is prima gezelschap. Als ik vraag of hij een werkloze Nar is kan hij daar gelukkig zelf ook kostelijk om lachen. Onze Wilde Vaart leden balen een beetje over de uitgaansgelegenheden in Muiden. Ze hadden hier meer van verwacht, maar je kan niet altijd alles hebben. We gaan naar bed na een lange regenachtig dag zeilen, we hebben toch 30 mijl afgelegd met een matige wind.

Dag 6 Muiden => Haarlem 28-7-2005

Rond 11:00 varen we Muiden uit. Als we uit varen laten we aan stuurboord het Muiderslot achter ons, het blijft een apart gezicht. We laten de zeilen zo snel mogelijk volvallen, het is erg mistig we hebben maar iets van 50 meter zicht. Met een ONO wind lopen we volgens de GPS toch al 7.4 knopen ruime wind. Dit is de hoogste snelheid die we gehaald hebben deze week. Het navigeren is nu erg belangrijk net als het uitkijken naar overig scheepvaartverkeer. We hebben 5 man op de uitkijk staan. We hijsen toch maar de radarreflector. Er heerst een serieuze stilte, iedereen beseft dat dit gevaarlijk zeilen is. De spanning is voelbaar, in de verte neemt Maarten ,de maat van Wim, een schip waar. Zo hard als hij kan wordt er geroepen. "SCHIP AAN STUURBOORD!" Iedereen schrikt zich de pleuris, we zijn allemaal meteen allert na een lichte hartverzakking. Maar dat kwam meer door de schreeuw van Maarten, dan door het schip (wat gelukkig niet op ramkoers lag). Zo horen we nog enkele harde kreten, van "LAND IN ZICHT", "ONBEKEND VOORWERP AAN BAKBOORD" en passeren er nog enkele schepen. Maar beter zo enthousiast als helemaal niet waargenomen. Else wijkt aan het roer even van haar koers af, Wim laat zijn schippers kwaliteiten blijken en geeft op duidelijk toon aan dat er koers gehouden moet worden en dat zeilen in de mist geen "spielerei" is. Even later vraagt hij wel vriendelijk of de roergangster nog wakker is. We blijven continue navigeren en ik hou de koers en de snelheid scherp in de gaten. We naderen de strekdam waar we omheen moeten naar Durgerdam. Ik geef Wim aan dat we het lichtbaken op deze koers of recht voor ons moeten kunnen zien of net aan aan bakboord zullen naderen. We moeten 0 graden blijven varen. Dit advies wordt tot 3x toe niet gehoord. Ik blijf onze positie volgen en zie dat we toch afwijken ik ga twijfelen aan mezelf, na alles enkele malen nagelopen te hebben en zelf op het kompas gekeken te hebben ben ik zeker van me zaak. Er is een communicatieruis ontstaan tussen navigator en Schipper. Wim is waarschijnlijk overgeconcentreerd en ik twijfelde teveel aan mezelf en durf daarom de schipper niet af te vallen. Totdat Maarten roept dat er weer land in zicht is. Dat blijkt dus de strekdam te zijn. Ik bepaal opnieuw de koers die we moeten varen en geef aan dat we 90 graden moeten gaan varen om om de strekdam heen te kunnen. Uiteindelijk duurt het even eer de juiste koers gevaren wordt en we netjes op veilige wijze de vaargeul inzeilen. Ik evalueer even met Wim over het voorval. Het is jammer dat we de tracklog op mijn GPS niet aan hadden staan, dat moet er wel dom uit hebben gezien vanaf boven, we hebben namelijk twee cirkeltjes voor de strekdam gemaakt terwijl we er keurig in 1x omheen hadden kunnen zeilen. We kunnen er beide wel de lol van inzien en nemen elkaar niks kwalijk, daar is ook geen tijd voor. We liggen weer op de juiste koers en blijven scherp want de mist is nog steeds hevig aanwezig en we maken nog steeds behoorlijke snelheid. Om de zoveel tijd geven we een signaal af met onze hoorn. Als we bij de brug van Schellingwoude komen is de mist voor het grootste gedeelte opgelost. Als we in de Oranjesluizen liggen, breekt de zon door en wordt het behoorlijk warm. Eindelijk t-shirt weer. De bikini's en zwembroeken gaan aan en de zon wordt aanbeden. Het stuk na de Oranejsluizen doen we helemaal op de motor tot de brug in zijkanaal C. Ik neem het roer over en tuf het Noordzeekanaal af. Het is bij deze boot toch weer op tijd tegenroer geven om een nette koers te blijven varen, maar daarom niet minder leuk. Er steekt een veerpont vrij brutaal over ik heb dit gelukkig allemaal op tijd in de gaten. Verder zie je toch enkele plezier vaart erg dom dichtbij de beroepsvaart varen. Je ziet gewoon dat ze af en toe door de zuiging worden meegenomen. Hier verbaas ik me keer op keer over dat dit soort taferelen altijd weer terug komen op o.a. het noordzeekanaal. Het is één van de eerste dingen die je de verkenners leert van de grote beroepsvaart.

We wachten op de brug van zijkanaal C en varen deze af tot de A9. Deze brug draait pas om 19:30. We leggen aan langs twee dukdalven en hebben ruim 4 uur de tijd om te relaxen. Het zonnedek wordt in beslag genomen door de bemanning en de dukdalven en boegspriet worden gebruikt als duikplanken. Eindelijk hebben we zomerkamp temperaturen. We nuttigen deze avond een lekker pot Bami. We varen na de brug ook door de sluis van Spaarndam en komen zo uit op onze thuishaven. Dit is ons eigen bekende vaargebied. We meren af langs de plek waar normaal gesproken Hr. Ms. de Naaldwijk van de Prins Willem ligt(een collega scoutinggroep aan de overkant). Onze eigen T-steiger is momenteel helaas te gammel om de Tjalk aan af te meren. In overleg met de vriendelijke brugwachter besluiten we toch om door te varen. Hij matst ons en laat ons op het laatste moment toch nog door. Zo zijn er niet veel meer in Nederland, tijd is tijd wordt er vaak geroepen. We betalen de brugwachter, helaas ketst het klompje tegen een betonnepaal van de brug en valt het grootste gedeelte van het bruggengeld in het water. We hebben nog even contact via de marifoon, onze excuses worden aangeboden. We maken een deal en besluiten beide de helft van de kosten op ons te nemen. We zien de brugwachter op de Koudenhoorn en leggen uiteindelijk de " Vrouwe Fortuna" af langs het Donkere Spaarne midden in onze eigen stad. Femke en Ronald komen even op de koffie en bekijken even "onze" boot. Op deze laatste avond sluiten we toch af met een soort van "bonte avond". Ik kan hier even over uitweiden, maar als je niet bij de scouting hebt gezeten is het moeilijk te vatten hoe de sfeer is op zo'n moment. De helft gaat de kroeg in de andere helft vermaakt zich met een spelletje aan boord. Morgen het laatste stukje naar Oude Wetering, dan zit het er helaas al weer op.

Dag 7 Haarlem => Oude Wetering 29-7-2005

We staan rond 8:15 op en zijn rond 9:30 klaar voor vertrek. We varen op de motor het Spaarne af richting de ringvaart. We tuffen de ringvaart af richting de Kaag. Er is een kritische spoorbrug vandaag die moeten we halen. We halen deze brug makkelijk. We gaan nog even de Kaag en de Kever op met de fok i.p.v. dat we direct naar het Braassemermeer varen. Het is lekker weer en er is nog tijd over Wim legt het schip nog even voor anker. We spelen nog een spelletje en enkele gaan weer even plonsen. Het laatste stukje varen we op de motor terug en helaas zit het zomerkamp erop. We hebben een mooi rondje gevaren over het Markermeer en zijn het IJsselmeer overgestoken. Tevens hebben we een rondje ringvaart gemaakt en hebben er een mooie tocht op zitten. Ongeveer 150 mijl gemaakt op motor en zeil, de motor is enkel gebruikt op de momenten dat het nodig was. De maximale snelheid die we gehaald hebben was 7,2 knopen, de gemiddelde snelheid was 4 knopen. We hebben met vol ornaat de "Vrouwe Fortuna" gezeild, dat wil zeggen, met fok, kluiver en grootzeil en hebben haar wederom gebracht langs alle oude Zuiderzee havens. Wat is het mooiste van alles: Dit pakt niemand ons meer af!